اولین نمونه‌های دوربین مداربسته فقط امکان نظارت زنده رو داشتند و کلا چیزی به اسم ذخیره سازی وجود نداشت.

در دهه 70 میلادی اختراع کاست ها این سیستم رو متحول کرد کاست ها میتوانستند یک ساعت الی دو  ساعت این فیلم ها رو ذخیره کنند، اما کیفیت دوربین ها در حال پیشرفت بود و باعث میشد که کاست‌ها خیلی سریع پر شوند، دهه 90 میلادی رسید و هاردهای سخت افزاری بوجود آمدند که از 60 تا 240 گیگ رو ذخیره میکردند اما مشکل جدید افزایش فریم ریت فیلم ها بود. دوربین‌های ابتدایی که در هر ثانیه یک تصویر رو ذخیره میکردند تبدیل شده بودند به دوربین‌های AHD که در ثانیه باید 20 تا تصویر رو ضبط میکردند، پاسخ های بعدی به این تکنولوژی به این موضوع فرمت های H264 و H265 است که تا همین الان هم کاربرد دارند و فیلم ها رو تا حد زیادی فشرده میکنند.

در دوربین‌های جدیدتر امکان استفاده از مموری کارت هم فراهم شده است، به طور مثال شما میتونید یک مموری تا ظرفیت 128 گیگ بزارید روی دوربین‌های بی سیم اسفیورد و از آن استفاده کنید، همچنین با قابلیت جدید ضبط با Micro SD مشاهده حرکت در دوربین های بی سیم اسفیورد میتوانید فضای ذخیره سازی رو چند برابر کنید.